Canlıların en tekamül etmiş olanı insan, yaşamı boyunca sevgi kavramına dört elle sarılacağı bir kurtuluş limanıdır.
Sayın düşünürün de dediği gibi; "Dünyada her şeyin ölçüsü ve tartısı vardır. Sevginin ve saygının tartısı fedakarlıktır. Fedakarlık yapmayanın sevgisine inanılmaz."
Bu düşünceyi tamamlayan örneklere hayatımız boyunca, yüzlercesiyle karşı karşıya kalmışızdır.
Birini sevmek lafla olmaz… Başlı başına bir olay ve bir çabadır. Kuvvet ister cesaret ister, fedakarlık ister. Gözünün içine baka baka yalan söyleyene haklı olduğu halde sevgisi zedelenmesin diye meseleleri büyütmeden olayın üzerini küllemek ister.
Yine bir düşünürün dediği gibi; "Sevgiyi dünyadaki kötülüklere karşı bir zırh gibi giy, bu zırhı hiç bir kötülüğün delemiyeceği bir kalkan olduğunu sırası ve yeri geldikçe her konuyu uzman olmadığı halde bilen afaki ve yalan konuşan insanlara anlatmak lazım."
Peki bu kadar yorum ve düşünceden sonra;
Anne, Baba, Kardeş, Arkadaş, Vatan, İnsan ve yaratan yüce Allah'a inanç sevgisinin neresindeyiz.
Kime soralım?
Ben hiç kimseye, derim…
Nasıl ki insan alacak ile borcunu unutmuyorsa?
En büyük bilen; Vicdanımız ve Yüce Allah'tır…
İmtihana girdiğimiz en samimi arkadaşınız derste sizden zayıf, fakat o imtihanda birinci oldu. Siz imtihanı bile kazanamadınız!
Şimdi!
Arkadaşına karşı sevgi ve heyecanın aynı hızla devam ediyor mu?
Bu konuyu inanç ve sevgiyle değerlendirip duruş noktamız neresi?
Dedem 60 yıl önce Akbaba Dergisi'nde okumuş; "Olduğun gibi görün, yaldıza heves etme zihniyetin kolaydır. Sahtesine benzetme hacı hacı olmaz, Mekke'ye gitmekle. Tilki Şeyh olmaz, Kabe'ye su çekmekle."
İçimizde benliğimizin bekçisi olan vicdanımız, Yüce Allah'ın kurallarını, utanma duygusunu, toplumun değer ve yargılarını, onurunu, akıl ve mantık kurallarını, sorumluluklarını yerine getiren huzur ve sukunetin, samimi duygular içerisine girdiği an toplumun noksanlaşan sevgi ve saygıyı yakalayacağına inanıyorum.
Yüce Allah özenle yaratmış insanı. Akıl vermiş, can vermiş, kırmızı kanını kötülüklerden arındırılmış, gözlerini dünyaya açmış en çok özen göstermiş, şah damarına. Sevgi varken, dürüstlük varken, var oluşunu, hiç nasıl düşünmeden sahte gülüş, sahte sevgi tavır niye o zaman benziyorsun, sevilmeyen canlı tilkiye.
Anlamıyorlar diye, yanlış yola devam etme kendini gülünç, perişan duruma terk etme, her çıkışın bir inişi olduğunu unutma. Yazık oluyor fani yaşamını harap etme.
Saygılarımla...
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder